Wat ik ook opmerkte was hoe ernstig en emotioneel de personages
waren. Ik herkende mijzelf een beetje in Greg, een jongen die het spel ook
heeft gespeeld, maar op school was hij meer het stille type. Helen, een stil
meisje dat meestal lang vooruit zich kijkt en bijna niks zegt, vind ik een van
de meeste unieke personages. Ze speelt niet zo een belangrijke rol in het
verhaal als Nick en Emily, maar haar gedrag verandert dramatisch rond het einde
van het verhaal. Jamie is Nicks beste vriend en is tegen het spel Erebos waardoor
er een ruzie ontstaat tussen Nick en Jamie. Wanneer Jamie wordt omgereden en in
coma ligt, verandert Nicks mening over Jamie en is hij heel bezorgd over zijn
beste vriend. Zo bezorgd zelfs dat Nick in shock wordt afgevoerd naar het
ziekenhuis samen met Emily die hem steunt en steeds meer omgaat met Nick. Zo
waren er nog meer en interessante personages, maar die ga ik niet allemaal
vermelden. Het was echt een fantastisch boek om te lezen! Misschien
voornamelijk door het feit dat het over actie en gamen ging wat mij wel boeide.
Je zou dit boek perfect willen blijven doorlezen als je lang onderweg bent. Ik
vond dit een waanzinnig boek om te lezen!
erebos
woensdag 17 januari 2018
Erebos mijn blog (5)
Het boek interesseert in vele manieren. Ik vond de eerste
hoofdstukken spannend met veel actie terwijl de hoofdstukken die daarachter
volgen vooral gaan over de band tussen Nick en Emily, het meisje waarop Nick
verliefd is. Het sprak mij aan hoe Nick en Emily interesse toonden in elkaar
want hoe verder ik las, hoe romantischer de interesse werd tussen de twee.
Naast de liefde die begon open te bloeien en de blije momenten waren er ook
triestige momenten die niet zo fijn waren voor me om te lezen. Adrian, een
vriend van Nick en Emily, heeft via Erebos met zijn ''pa'' gechat. De maker van
het spel, Adrians vader, pleegde zelfmoord voordat het spel uitkwam en heeft
mogelijke antwoorden geïnstalleerd voor Adrian wanneer die ooit op Erebos zou
spelen aangezien zijn pa hem heeft verboden om Erebos te spelen. Dus toen Nick
en Emily het spel toonden aan hem , braken de tranen uit bij Adrian toen zijn
''pa'' alle mogelijke antwoorden gaf op de vragen waarmee Adrian worstelde. De
mooie details om iets of iemand te beschrijven waren ook uitstekend. Hiermee
bedoel ik dat er veel pagina's waren geschreven om gewoon
een exacte route naar een bestemming of om de omgeving te beschrijven. Eerder schreef ik al dat het misschien moeilijk was om soms de uitgebreide informatie te begrijpen, maar wanneer je die snapt, is dat geen probleem meer. Ik ontdekte ook een spanningstechniek namelijk retardering. Terwijl ik het einde naderde waarbij de ceo van een bedrijf onder schot werd gehouden door enkele gamers die hun opdrachten wouden vervullen. ( Het spel wou dat de gamers ervoor zorgden dat de ceo uit het gebouw sprong ). Het duurde heel lang voordat er iets dramatisch gebeurde. De auteur liet deze scène heel lang duren door het feit dat de ceo lang tegenwerkte en dat er minder belangrijke momenten werden vermeld. Een voorbeeld hiervan is dat er een vastgebonden vrouw, die gegijzeld was, voortdurend aan het huilen was en dat de auteur letterlijk voor andere gijzelaars een bang, boos of welk gevoel dan ook beschreef waardoor de aandacht voor de geforceerde zelfmoord ging stilaan verdween.Terwijl de ceo bijna gaat springen of toch op het punt staat om ervan geknald te worden, begon Nick opeens te denken aan de identiteiten van de gamers die onder hun maskers verschuild waren en wat hun motieven waren om dit doen. Deze techniek vind ik niet slecht noch goed. Het was best vervelend dat het spannende moment werd uitgesteld, maar het was ook goed want moest dit gewoon in 5 zinnen gebeurd zijn dan was de spanning totaal verpest.
een exacte route naar een bestemming of om de omgeving te beschrijven. Eerder schreef ik al dat het misschien moeilijk was om soms de uitgebreide informatie te begrijpen, maar wanneer je die snapt, is dat geen probleem meer. Ik ontdekte ook een spanningstechniek namelijk retardering. Terwijl ik het einde naderde waarbij de ceo van een bedrijf onder schot werd gehouden door enkele gamers die hun opdrachten wouden vervullen. ( Het spel wou dat de gamers ervoor zorgden dat de ceo uit het gebouw sprong ). Het duurde heel lang voordat er iets dramatisch gebeurde. De auteur liet deze scène heel lang duren door het feit dat de ceo lang tegenwerkte en dat er minder belangrijke momenten werden vermeld. Een voorbeeld hiervan is dat er een vastgebonden vrouw, die gegijzeld was, voortdurend aan het huilen was en dat de auteur letterlijk voor andere gijzelaars een bang, boos of welk gevoel dan ook beschreef waardoor de aandacht voor de geforceerde zelfmoord ging stilaan verdween.Terwijl de ceo bijna gaat springen of toch op het punt staat om ervan geknald te worden, begon Nick opeens te denken aan de identiteiten van de gamers die onder hun maskers verschuild waren en wat hun motieven waren om dit doen. Deze techniek vind ik niet slecht noch goed. Het was best vervelend dat het spannende moment werd uitgesteld, maar het was ook goed want moest dit gewoon in 5 zinnen gebeurd zijn dan was de spanning totaal verpest.
Erebos : mijn blog (4)
1-2 pagina's. Toen ik begon te lezen, kreeg ik een goed beeld over het personage en zijn gedachtes. Het spel Erebos betekende iets waardevol voor hem en hij zou het zien als een van de belangrijkste dingen in zijn dagelijks leven. Ik kon mij identificeren met Nick want hij zou iets kwijtraken wat een betekenis heeft voor hem. Ikzelf zou waarschijnlijk verveeld zijn, moest er iemand mijn favoriete spel afnemen van mij. Of ik zou ook in een slechte bui zijn wanneer ik bakken kritiek krijg. (Nick ontving veel kritiek van de bode nadat die had ontdekt dat Sarius/Nick de opdracht niet heeft volbracht.) Aangezien er geen illustraties zijn, was het soms moeilijk om van bepaalde zaken een duidelijk beeld te krijgen omdat de auteur soms zeer uitgebreid schrijft over iets , maar dat vormde geen al te groot probleem want slechts enkele voorwerpen of personen werden heel uitgebreid beschreven.
Erebos : mijn blog ( 3)
Alhoewel ik niet bepaald een fanatieke lezer ben die in beperkte
tijd veel pagina's heb gelezen, heb ik wel genoten van iedere pagina.
Dit is dan voor mij een goed boek want ik lees normaal gezien geen boeken die
ruim 120 pagina's zijn. Wat wel minder vlot was om te lezen, waren de meerdere
puzzelstukken in het verhaal die vlak achter elkaar kwamen waardoor er vaak verwarring ontstond voor mij. Langs de ene kant was het wel goed om spanning te creëren.
Het leuke aan dit boek was ook dat er amper tot geen moeilijke woorden werden
gebruikt. Dat maakte het dan ook vlot om te lezen waardoor je mee blijft in het
verhaal. Naast het lezen, heeft het boek een mooie rode cover met een oog in het midden van de cover. Er waren ook geen illustraties , afbeeldingen te vinden in het hele boek. Misschien kon dat geen kwaad want het kon me helpen om een beeld te vormen van bijvoorbeeld het uiterlijk van een persoon. Er is wel een foto van de auteur op de allerlaatste pagina.
Erebos : mijn blog (2)
In mijn vorige blog kon je een samenvatting vinden over hoofdstuk 21. Ik moet zeggen
dit boek was volgens David de moeite waard om het te lezen en gelijk heeft hij!
Het ene moment is reuze spannend met vechtscènes en confrontaties. Het
andere moment speelt het meer in op gevoelens. Nick is verliefd op een meisje
in zijn klas en zij heet Emily. De band tussen Nick en Emily evolueert sterk
doorheen het verhaal. Eerst waren de twee klasgenoten die elkaar alleen kennen
van naam , later werden zij goeie vrienden die eventueel een relatie opbouwen.
Tenminste buiten school want op school deden Nick en Emily alsof ze gewoon
klasgenoten waren. Wat ook zo goed was, waren de plot twists. Die waren
verrassend op de juiste momenten en verbaasden mij echt wel en dat gaf juist
een leuke draai aan het verhaal.
Erebos : mijn blog
Beste lezers,
Julle zullen lezen over mijn leeservaring van het boek Erebos geschreven door Ursula Poznanski. Ik zal eerst beginnen over hoofdstuk 21 want dat vond ik het deel waar het pas echt interessant wordt.
In hoofdstuk 21 staat Sarius ( het karakter van de protagonist Nick in het computerspel Erebos) oog in oog met de bode , een werkgever in het spel. Nick is verslaafd en aangehecht aan het spel en voelt zich down nadat hij uit het spel is geschopt door de bode omdat hij geen opdracht heeft volbracht voor de bode en daarmee de regels overtreed van het spel. De opdracht was namelijk dat Nick in het echte leven zijn leraar Watson vermoordt , die tegen het spel Erebos is omdat er veel ongelukken gebeuren in het echt die iets te maken hebben met Erebos. Nick moest pillen in de koffie van dhr Watson mengen en zo dus hem vergiftigen, maar Nick besloot om het niet te doen. Hij probeert weer in het spel te raken, maar dat is niet gelukt omdat dit een ''magisch'' spel is met een eigen wil en een eigen ''leven''. Wie niet thuishoort volgens het spel wordt uit het spel gezet en kan niet meer toetreden. De verbanning komt hard aan voor Nick en de jongen sukkelt met zijn leven in het echt. Dit verhaal wordt verteld door Nick , de protagonist, die zelf het verhaal aan het beleven is. Dat vond ik wel een goeie keuze want op deze manier van vertellen is er juist extra spanning en je weet niet wat te verwachten.
Julle zullen lezen over mijn leeservaring van het boek Erebos geschreven door Ursula Poznanski. Ik zal eerst beginnen over hoofdstuk 21 want dat vond ik het deel waar het pas echt interessant wordt.
In hoofdstuk 21 staat Sarius ( het karakter van de protagonist Nick in het computerspel Erebos) oog in oog met de bode , een werkgever in het spel. Nick is verslaafd en aangehecht aan het spel en voelt zich down nadat hij uit het spel is geschopt door de bode omdat hij geen opdracht heeft volbracht voor de bode en daarmee de regels overtreed van het spel. De opdracht was namelijk dat Nick in het echte leven zijn leraar Watson vermoordt , die tegen het spel Erebos is omdat er veel ongelukken gebeuren in het echt die iets te maken hebben met Erebos. Nick moest pillen in de koffie van dhr Watson mengen en zo dus hem vergiftigen, maar Nick besloot om het niet te doen. Hij probeert weer in het spel te raken, maar dat is niet gelukt omdat dit een ''magisch'' spel is met een eigen wil en een eigen ''leven''. Wie niet thuishoort volgens het spel wordt uit het spel gezet en kan niet meer toetreden. De verbanning komt hard aan voor Nick en de jongen sukkelt met zijn leven in het echt. Dit verhaal wordt verteld door Nick , de protagonist, die zelf het verhaal aan het beleven is. Dat vond ik wel een goeie keuze want op deze manier van vertellen is er juist extra spanning en je weet niet wat te verwachten.
Abonneren op:
Posts (Atom)